Chennai

Omdat ik het zekere voor t onzekere wilde nemen, ben ik twee uur van te voren naar het station gegaan, want soms gaat het openbaar vervoer hier een uur eerder of later dan gepland. Maar de trein was op schema, dus ik had twee uur ter besteding op het station van mysore.
Ik had al eens eerder gereist had op ongereserveerde plekken en dat betekent dat je er niet zeker van bent dat je in de trein kan en als je er in kan is het al helemaal niet zeker dat je ook nog kan zitten. Ook voor de aankomende reis naar chennai had ik slechts een ongereserveerd kaartje kunnen krijgen, want soms moet je dat wel een maand van te voren regelen.
Dus ik had bedacht dat het nuttig zou zijn om alvast mijn treinkaartjes van kolkata naar varanasi te gaan boeken zodat ik dan iig zeker was van een plek!
Om hier kaartjes voor een trein te reserveren moet je naar een speciaal loket. van te voren moet je dan de beschikbaarheid laten checken en daarna moet je in de rij plaatsnemen. De rij is echter een soort stoelendans; de voorste stoel is als eerste aan de beurt, zodra deze persoon zijn stoel verlaat schuift iedereen een plekje door. Dan zijn er dus ook nog mensen die op stiekeme wijze wat sneller aan de beurt willen zijn en die doen dus hun best om de lege stoel eerder in bezit te nemen dan de gene die eigenlijk aan de beurt was, gelukkig laat de rest dat niet toe maar het veroorzaakt wel enige rellen.
Helaas, na twee uur in de rij zitten was ik nog steeds ongeveer 20 stoelen van het loket verwijderd en moest ik dus afdruipen.
Gelukkig kon ik gemakkelijk in de trein en kon ik zelf een stoel bemachtigen wat wel zo prettig was aangezien ik tien uur er over zou doen.
Ergens halverwege de nacht werd de coupe die bedoeld was voor twintig mensen wel erg vol; we zaten toen niet overdreven met meer dan honderd mensen (gelukkig alleen maar vrouwen want t was een vrouwen coupe) op elkaar gedrukt...
´s ochtends op het moment dat het weer licht is is het leuk om naar buiten te kijken, de dorpjes beginnen dan te ontwaken en de mensen doen hun dagelijkse dingen. Een van die dingen is met z´n allen langs de spoorlijn zitten te poepen, tanden te poetsen en de krant te lezen...
Maar ik heb t overleefd en op het station stond sister Agnes al op me te wachten.

In t st Thomas Hospital aangekomen werd ik direct naar mijn kamer in het klooster gebracht en kon ik mij lekker douchen en daarna stond het ontbijt al klaar!
Dokter Sister Rexline zat in dit klooster en is op het grondgebied ooit in een kamer begonnen met een eerste hulp post, nu is het uitgegroeid tot een groot ziekenhuis. Verder heeft ze nog vele andere projecten zoals weeshuizen, scholen, bejaardenopvang, en zelfs een hele compound waarop de vrouwen met hun kinderen wonen, de kinderen naar school kunnen en de vrouwen kunnen werken. Ook steunt ze veel andere projecten en is ne nog steeds bezig zelf nieuwe projecten op te zetten.
Die ochtend ben ik eerst naar de kinderafdeling geweest waar ik ballonnen heb uitgedeeld en met we heb getekent. Daarna heeft zuster Agnes die letterlijk en figuurlijk zuster is, ze werkt namelijk op de eerste hulp afdeling, me de rest van het ziekenhuis laten zien. Dit betekent dat ze letterlijk elke deur voor me openmaakte, ook die van de operatie kamer waar ze bezig waren...
Daarna ben ik in het weeshuis geweest voor nog meer balonnen en belleblaas wat de kinderen helemaal leuk vinden.
savonds zijn we naar een viering van een school voor doven en blinden geweest waar we toneelstukjes, zang, een band en dansgroep hadden wat best vermakelijk was.

Zondag ochtend: de mis van 6 uur wordt al om 5 uur aangekondigd met muziek, ik vond dit toch wel iets te vroeg en ben met oordoppen in verder gaan slapen. God straft onmiddelijik: ik heb een muggenbeet in mijn oor en op mijn oog er aan overgehouden wat niet echt prettig is!
Vandaag nam sr rexline me mee op pad, naar een stuk land waar ze een nieuw project wil starten. Maar eerst gingen we opbezoek bij een belgische vrouw die al meer dan 50 jaar in india woont. Zij is hier een speciaal ziekenhuis begonnen voor mensen met lepra en dat bestaat nog steeds al is het niet meer in zo´n goede staat. Maar ik ben toch wel erg onder de indruk van het feit dat er nog steeds mensen vechten tegen deze ziekte. En dat in een armoedig ziekenhuisje omdat de staat er geen geld aan uitgeeft!
in de namiddag heeft sister beatrice mij en drie andere zusters meegenomen voor sightseeing: eerst naar mount saint thomas waar de aposter st thomas zou zijn vermoord, er is daar een steen die zelfs zijn bloed zou hebben gezweet, aangezien hij die zelf had uitgehouwen en daarbij ook bloedvergoten had...
Daarna zijn we naar het strand geweest, ik heb nog nooit zo´n breed strand gezien en ook al waren er duizenden mensen, toch was er nog voldoende plek!
Als laatste stop de San Thome Catherdral waar dan uiteindelijk apostel thomas begraven ligt. Wat ik dan weer niet kan begrijpen maar wat heel indiaas is, is dat ze dan niet gewoon een steen hebben gelegd op zijn graf, nee er staat een glazen kist op met een kitscherige pop erin die st thomas moet voorstellen...

Maandag heb ik de compound van sr rexline gezien echt mooi onderhouden en het heeft zelfs een free medical clinic voor de omgeving. Daarna ben ik op bezoek geweest bij een vrouw die tot haar middel verlamd is. Dit betekent voor de meeste indiers dat je vanaf dat moment in bed ligt, als je al de luxe van een bed hebt.
Deze vrouw is echter niet bij de pakken neer gaan zitten maar is een soort huiswerkcursus begonnen. Elke middag komen er 42 kinderen bij haar huiswerk maken. Op die manier kan ze in haar onderhoud voorzien.
Daarna ben ik mijn spullen in gaan pakken en ben ik naar Filips flat verhuisd. Hij woont daar met drie meisjes en een andere jongen, heel gezellig!

Dinsdag ben ik gaan sightseeing en heb ik eindelijk mijn treinkaartjes kunnen reserveren. Deze keer ging t iets sneller omdat er hier een loket speciaal voor buitenlanders was.

Woensdag heb ik eindelijk mijn vliegticket naar goa vast kunnen leggen. Na veel gedoe en het weigeren van buitenlandse creditcards heb ik een reisbureautje kunnen vinden die het voor mij kon boeken en dan heb ik hem cash betaald... ´s avonds was er feest, een van de meisjes van de flat was jarig en dit werd met veel buitenlandse trainees gevierd. Een ervan was een chinees en aangezien het ook chinees nieuwjaar is hebben we dat ook gevierd. Dus met veel taart en zelf oliebollen hebben we een erg gezellige avond gehad!

Vandaag nog de laatste sights gezien, wassen en emailen en dan morgen naar kolkata vliegen. Heb gehoord dat de vogelgriep daar heerst maar t zal wel goed gaan!

verhalen volgen ook daar weer!
liefs christine